Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy nie przewiduje regulacji, która uzależniałaby wydanie wyroku rozwiązującego małżeństwo od przesłanki w postaci określonego wieku małżonka bądź małżonków. 

Jednakże z punktu widzenia art.56 § 2. k.r.o, który to stanowi iż mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

W tych dwóch przypadkach wiek małżonków może mieć znaczenie ponieważ małżeństwo po 20, 30 lub 40 letnim stażu co do zasady ma dzieci, które są już pełnoletnie więc jednak przesłanka negatywna odpada.

Pozostaje jednak jeszcze jedna przesłanka – zasady współżycia społecznego: 

Jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego zachowanie, sąd mógłby uznać wolę odejścia jednego z małżonków od drugiego z powodu jego choroby spowodowanej np. demencją starczą lub odejście małżonka po latach małżeństwa do młodszej/go partnerki/a i nie zgodzić się na rozwiązanie małżeństwa.

Może się jednak i tak zdarzyć, że małżonkowie od dawna ze sobą nie mieszkali, a rozwód to tylko dla nich formalność, wtedy sąd zapewne formalnie tylko potwierdzi taki stan rzeczy.

O innych przesłankach negatywnych w zakresie orzekania rozwodu pisałyśmy wcześniej, koniecznie zaglądnij do artykułu https://prawokobiet.pl/prawo-dopuszcza-sytuacje-sad-moze-udzielic-rozwodu/ .

Istotną kwestią jest postępowanie dowodowe, gdyż trzeba sąd przekonać, iż rozpad małżeństwa jest trwały i zupełny.

W każdej sprawie sąd orzeka na podstawie wszystkich okoliczności i dowodów, a dobrze przygotowany pozew rozwodowy to sprawa pierwszorzędna.